«Υγεία και καλή καρδιά. Δύο ωραίες φέτες που μπορείς μέσα τους να βάλεις ό,τι θέλεις. Όταν έχεις υγεία και καλή καρδιά κάνεις ένα ωραίο σάντουιτς και το τρως όμορφα και καλά».
Αγαπημένε μας δάσκαλε, μέσα σε ένα στίχο περιέκλεισες όλη την ομορφιά της ζωής. Και μας έδωσες πολλή χαρά και αγάπη 93 χρόνια, αλλά στο τέλος μας πότισες ανείπωτο πόνο και φαρμάκι μέσα σε λίγα λεπτά.
Μας αγάπησες αλλά σε αγαπήσαμε κι εμείς πολύ και σου είμαστε ευγνώμονες για όλα όσα μας πρόσφερες, μας δίδαξες, μας αγκάλιασες όλα αυτά τα χρόνια. Κάποτε, βέβαια, θα έφτανε το μοιραίο τέλος, αλλά εμείς δεν θέλουμε να το αποδεχτούμε.
Και είμαστε σήμερα εδώ, στο αγαπημένο σου Βαρβάσι, να σε κατευοδώνουμε για τη Δημοκρατία των Ουρανών που ύμνησες μια ολόκληρη ζωή. Μια ζωή γεμάτη, όπως μου είπες με ικανοποίηση την τελευταία φορά που σε είδα, την περασμένη Τετάρτη. Και είχα ελπίσει πως θα ξεπερνούσες και αυτόν τον σκόπελο, γιατί ήσουν παλληκάρι μια ολόκληρη ζωή. Όμως δεν τα κατάφερες και η αναλαμπή ήταν προσωρινή.
Αγαπημένε μας ποιητή σε θαυμάζαμε μέχρι το τέλος γιατί ήσουν αειθαλής και αεικίνητος, είχες μια πρωτοφανή ζωντάνια, ήσουν η προσωποποίηση του καλού κ΄αγαθού ανθρώπου. Ήσουν παράδειγμα για όλους μας. Όχι μόνο ως προς το γράψιμό σου, αλλά και τη στάση ζωής σου.
Μας άρεσε και σε χειροκροτούσαμε για το αγωνιστικό πνεύμα σου, γιατί τα έβαζες με όλες τις εξουσίες, γιατί έδινες γροθιά στο μαχαίρι. Ήσουν το αποκορύφωμα της λεβεντιάς. Κάθε στίχος και κάθε φράση σου έδινε το φιλοσοφικό νόημα της ζωής. Μας δίδασκες να μην το βάζουμε κάτω, να μην φοβόμαστε να εκφράζουμε τη γνώμη μας.
Αλήθεια, σκέφτηκες ποτέ πόσους από εμάς έβαλες να αναπτύξουμε το όποιο ποιητικό και λογοτεχνικό ταλέντο μας; Με τη δική σου επιμονή, προτροπή και βοήθεια. Σκέφτηκες ποτέ πόσα εκατομμύρια λέξεις συνέθεσαν το ογκώδες έργο σου; Σκέφτηκες πόσα παιδιά και όχι μόνο έκανες χαρούμενα με τις «Χιώτικες Πνευματικές Δημιουργίες» στο Χιακό Λαό; Πόσα μάτια έκανες να δακρύσουν από συγκίνηση με τις μικρασιάτικες καταθέσεις σου στον «Άνεμο της Παλληκαριάς» και σ’ άλλα;
Γι' αυτά και για πολλά άλλα σε αγκαλιάσαμε και σε αγαπήσαμε κύριε, αν και αδόκιμος όρος σήμερα, Γιώργο. Ελπίζω και εύχομαι η βαθιά πίστη σου στο Θεό να σε έχει κατατάξει ήδη «εν σκηναίς δικαίων, εν κόλποις Αβραάμ αναπαύσαι, και μετά αγίων συναριθμήσαι».
Αντίο αγαπημένε μας δάσκαλε και να είσαι βέβαιος πως η μνήμη σου θα μείνει αιωνία!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
*Επικήδειος που εκφώνησα στην εξόδιο ακολουθία.
Υ.Γ.: Το στιγμιότυπο από την επίσκεψή του στην κορυφή του Ολύμπου το 2000.
