« Με σθένος τη μάχη να δίνουμε για τη γη που πατούμε,
Ήμασταν παιδιά, έφηβοι, νέοι γονείς, μεσήλικες, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, υγιείς, ασθενείς…
Από την δεκαετία του 80 που τελειώναμε το σχολείο, Η ΧΙΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ… Το μόνο «συνεπές ραντεβού» του καλοκαιριού. Οι φωτιές… Από αμέλεια, από εμπρησμό. Ο εχθρός μας, οι δασικές πυρκαγιές! Ο «εισβολέας» του νησιού μας. Λάφυρα του, το πράσινο, τα μαστιχόδεντρα, τα ζώα, τα πουλιά…
Είτε ως μόνιμοι κάτοικοι, ως επισκέπτες, εθελοντές, ακόμη και κατ επάγγελμα, ως δημοσιογράφοι, έχουμε ζήσει… Τους ήχους των σειρήνων της Πυροσβεστικής, τον ηρωικό αγώνα πυροσβεστών, εθελοντών, πιλότων… Τις φωτιές να μας πλησιάζουν επικίνδυνα, να «γλύφουν» απειλητικά, τα κάστρα μας, όπως της Βολισσού, τις αυλές μας, του γείτονα, τι σημασία έχει; Έχουμε ακούσει να χτυπούν απόκοσμα οι καμπάνες για νυχτερινές εκκενώσεις χωριών. Να κινδυνεύουν οι αγαπημένοι μας… εθελοντές πάνω στα βουνά! Γνωρίσαμε τον Ήρωα Άγγελο Μπαρμπαγιάννη που γύρισε πίσω για να σώσει το ζευγάρι των αρραβωνιασμένων συναδέλφων του στην έρπουσα φωτιά του Μελανιούς και να «καίγεται» ολάκερη η ζωή του. Και μετά να χαμογελά…
Έχουμε ζήσει… Τούτη η φωτιά που ακόμη και τούτη δα την στιγμή κατακαίει το σώμα της Χίου, που μας πονά σαν να ζούμε το ζωντανό θάνατο αγαπημένου, δεν είναι η πρώτη…
Είναι η πρώτη μεγάλη του καλοκαιριού! Η πιο καταστροφική!!! Ίσως είναι από εκείνες που θα σημαδέψει δεκαετίες το σώμα της Χίου, τις ζωές όλων… Η πρώτη που έγινε βίντεο, ιστορία στο διαδίκτυο, αφορμή για διαδικτυακό σχολιασμό. Η πρώτη που ανέδειξε την φωτεινή πλευρά της αυτοθυσίας πυροσβεστών, πιλότων, εθελοντών και της απραξίας, ανικανότητας όσων έπρεπε να είναι παρόντες, ενεργοί πριν ξημερώσει η Μαύρη Κυριακή…
Κυριακή 22 Ιούνη. Αποφράδα ημέρα. Η επίθεση της Αμερικής στον Ιράν, πρώτο μαντάτο. Μακρινό… Ύστερα η πρώτη ενημέρωση από το 112. Για την περιοχή Κοφινά. Ύστερα… άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου.
Όσοι σωματικά δεν είχαμε την δυνατότητα να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή του πυρός, ψάχναμε τρόπους να δούμε πως μπορούμε ακόμη και έτσιστα «μετόπισθεν» να είμαστε χρήσιμοι. Για τους ανθρώπους που υποχρεώθηκαν σε εκκένωση, σε όποιο πεδίο. Υπήρξαν συνεχείς ερωτήσεις στο διαδίκτυο, του τύπου «που μπορούμε να πάμε;», αν είναι καλά, συγγενείς, γνωστοί και φίλοι, άγνωστοι. Ποια η διαφορά;…
Το ίδιο και την πρώτη μαύρη νύχτα… Οι νεώτεροι, ήδη από το μεσημέρι της Κυριακής, στόμα με στόμα μάθαιναν που κινδύνευαν τα πρώτα σπίτια, και έσπευδαν ομαδικά, χωρίς καθοδήγηση και συντονισμό, με ό,τι δυνάμεις είχαν όπου μάθαιναν ότι κινδύνευαν σπίτια. Δεν υπάρχουν εικόνες, μόνο προσωπικά εναγώνια μηνύματα ανθρώπων που μας έγραφαν ζητώντας να παρέμβουμε για να πάει πυροσβεστικό όχημα γιατί κινδύνευε το σπίτι τους… Υπάρχουν… Μηνύματα Ανθρώπου σε Άνθρωπο. Δεν θα μαθευτούν ποτέ και ούτε πρέπει. Οι νέοι της Χίου και μεγαλύτεροι, όσοι μπορούσαν σωματικά, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, όσοι ακόμη έχουν σπίτι και μένουν ενώ φεύγοντας με μια τσάντα φάρμακα ή πρώτα είδη ανάγκης, δεν ήξερα αν θα το ξαναβρούν, ξέρουν…
Ήταν ήδη το βραδάκι της Κυριακής που εμφανίζονται στο Διαδίκτυο οι πρώτες εκκλήσεις όχι όπως θα περιμέναμε για εθελοντές σε περιοχές που κινδύνευαν ζωές, περιουσίες, αλλά για… νερό και τόστ. Στην αρχή από πολίτες. Μετά από τον Δήμο Χίου. Τουλάχιστον έτσι διαβάσαμε… Και ύστερα η Πυροσβεστική Υπηρεσία Χίου που άνοιξε την «βεντάλια» σε τρόφιμα μακράς διαρκείας, είδη υγιεινής, φάρμακα, κλπ.
Έχοντας ζήσει ως μόνιμοι κάτοικοι Χίου, πολλές φυσικές καταστροφές, πλημμύρες, σεισμούς, φωτιές την εποχή που δεν υπήρχε το διαδίκτυο αλλά το…ραδιόφωνο, θυμόμαστε ότι κάθε πρωτοβουλία για να βρεθούν εθελοντές κοντά στην άνιση μάχη που δίνουν οι πυροσβέστες, γίνεται οργανωμένα, μέσα από υπηρεσίες, από φορείς κλπ. Όχι κατά αυτό τον πρόχειρο, πρωτοφανή και όντως ανεκδιήγητο τρόπο…
Προσωπικά και επωνύμως με ανάρτηση μου στο διαδίκτυο ρώτησα γιατί έπρεπε οι Πολίτες της Χίου να σπεύσουν να πάνε «νερό και τόστ» αρχικά στο δημαρχείο αρχικά και μετά σε ερωτήσεις που γίνονταν διαδικτυακά να μας απαντούν πολίτες, φίλοι των αιρετών μας… «Η πυροσβεστική τα ζήτησε…» ήταν η απάντηση.
Ένα λεπτό. 40 χρόνια τώρα δεν έχει ξαναγίνει κάτι παρόμοιο!!! Να μας ζητάνε Δήμος, Νομαρχία, Στρατός, Πυροσβεστική να πάμε «νερά, τόστ, φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης» παρά μόνο όταν έχουμε πλημμυροπαθείς, πυροπαθείς, πλημμυροπαθείς, εμπόλεμους, εδώ ή σε άλλες περιοχές. Να συμφωνήσουμε ότι αυτό που ζούμε είναι σαν «πόλεμος». Αλλά και σε αυτές τις συνθήκες ο καθένας έχει το ρόλο του. Ο πολιτικός, ο πυροσβέστης, ο στρατιώτης, ο πολίτης, ο δημοσιογράφος, ο γιατρός, ο εργαζόμενος, τα εκλεγμένα όργανα, οι θεσμοί, όλοι… Από όσο γνωρίζουμε δεν κηρυχθεί -ο μη γένοιτο- επιστράτευση ή χούντα, πως γίνεται να μην ακολουθούνται αυτά που προβλέπονται σε τέτοιες έκτακτες συνθήκες, όπως τώρα βρίσκεται η Χίος; Αίρονται οι αρχές της Δημοκρατίας όταν «βάλλεται» ο τόπος; Μακάρι να μπορούσαμε να πάμε να σβήσουμε την φωτιά, με όποιο τίμημα!!! Αλλά δεν μπορούμε. Είμαστε εδώ, παρόντες… Ο καθείς εφ ω ετάχθη.
Έτσι απλά και εύλογα ρωτάμε, πως την εποχή που οι καθημερινοί άνθρωποι δεν μπορούνε να βγάλουν το μήνα, μειώνουν τρόφιμα, φάρμακα, επισκέψεις ιατρικές, μέχρι την ημέρα της μισθοδοσίας ή της σύνταξης, πως ζητάνε από εμάς, όχι τους μεγαλοεφοπλιστές του τόπου, να καλύψουμε ανάγκες που εκ προιμίου είναι υποχρέωση της Πολιτείας;
Από εκείνο το πρώτο βράδυ της φωτιάς που έβαψε κόκκινο τον ουρανό της Χίο, την επομένη που έμοιαζε η Χίος σαν «βομβαρδισμένη», τέτοιες ανακοινώσεις… Χωρίς αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων, χωρίς να αποστέλλονται στα τοπικά ΜΜΕ, το διαδίκτυο χρησιμοποιήθηκε για να αγγίξει τον πάντοτε ευαίσθητο σε θέματα που αφορούν τον τόπο του Χιώτη…
Ακόμη και μέχρι πριν λίγο μεσημέρι Τρίτης, με μια αμφιλεγόμενης εγκυρότητας ανακοίνωση πάλι στο διαδίκτυο, ενημερωθήκαμε ως χιώτες πολίτες ότι «δεν χρειάζονται πιά άλλα νερά στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Χίου».
Ως απλή πολίτης Χίου ρωτώ, αν ακόμη διατηρώ το δικαίωμα… ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΧΙΟΥ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥΝ ΝΕΡΟ, ΤΟΣΤ, ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΕΙΔΗ ΥΓΙΕΙΝΗΣ, ΝΑ ΒΡΕΙ ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ Κ.Α. ΠΟΥ ΗΛΘΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟΗ ΕΛΛΑΔΑ;
Την ώρα που εκκενώνονται 16 χωριά και οικισμοί, που μένουν, κινδυνεύουν τα σπίτια, οι επαγγελματικές στέγες, οι άνθρωποι του, τα ζώα του, το ελάχιστο πράσινο που δεν φρόντισαν να περισώσουν οι προηγούμενοι και οι…επόμενοι τους;
Άλλο να ζητηθεί επικουρικά η συνδρομή των Πολιτών, στην κατάσβεση, στην ξεκούραση και ανακούφιση των πυροσβεστών και εθελοντών της πρώτης γραμμής. Αυτό έχει γίνει άπειρες φορές στο παρελθόν, χωρίς τυμπανοκρουσίες και μεγαλόστομες ανακοινώσεις… Έχει δώσει ο Χιώτης από το υστέρημα του για κάθε ανάγκη στο Νομό, στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, σε σεισμόπληκτους στην Τουρκία και αλλού, στους πλημμυροπαθείς στην Θεσσαλία. Δεν είναι τσιγγούνης!!! Ούτε μικρόψυχος.
Αλλά αναρωτιέμαι… Ποια ήταν η ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού στην Χίο, εκτός από το να μας ενημερώσει να φύγουμε;
Μας έλεγε η ψυχρή φωνή του 112 ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ, ΌΧΙ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΜΕ;
ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ …ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΦΑ;
Αυτό είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΧΙΟΥ, ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ; ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΝΤΑΝ ΟΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ, ΟΙ ΚΑΤΑΚΟΙΤΟΙ, ΤΑ ΑΜΕΑ, ΤΑ ΜΩΡΑ; Υπήρχε σχέδιο που θα πήγαιναν τόσες χιλιάδες άνθρωποι, εκτός από σπίτια συγγενικά ή φιλικά;
Υπήρχε ολοκληρωμένο σχέδιο εκκένωσης γειτονιών και της πόλης;;;
Η έκκληση να πάμε, εμείς οι Πολίτες … νερό και τόστ στο Δήμο, την ώρα που αυτά τα θέματα, δεκαετίες τώρα επιλύονται από την λειτουργία του εκάστοτε Δήμου, Νομαρχίας παλαιότερα, τώρα περιφέρειας… ΔΕΝ ΤΟ ΈΧΟΥΜΕ ΞΑΝΑΖΗΣΕΙ!!!
Εύκολο να βάλλεται διαδικτυακά όποιος σε τούτη την χώρα ρωτά ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ! Να κατηγορείται για …ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ!
Πολύ, αλλά οι έχοντες την ευθύνη για τις ζωές μας στα χέρια τους καλούνται να απαντήσουν ΔΗΜΟΣΙΑ…
ΓΙΑΤΙ ΖΗΤΗΘΗΚΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΙΔΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ ΕΝΩ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ; ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ Η ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Ό,ΤΙ ΕΠΕΤΑΙ;
ΥΠΗΡΧΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΟΣΟΙ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΗΚΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΉΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ 112; ΑΝΘΡΩΠΟΙ; ΖΩΑ;…
ΠΩΣ ΒΟΗΘΗΘΗΚΑΝ ΟΣΟΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ; ΠΩΣ ΕΙΧΕ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙ, ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΘΕΙ Ο ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΔΑΣΟΠΥΡΟΣΒΕΣΗΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ, ΟΠΟΙΑΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ ΠΥΡΚΑΓΙΑ;
Μετά ερωτήματα και η καταγγελία!
Είναι θεμιτό ακόμη και την ώρα που καίει η φωτιά, δημοσιογράφος να δέχεται προσωπικό μήνυμα για την ανάρτηση που ρωτάει επωνύμως και δημόσια ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΙΣ ΕΥΘΎΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΛΕΓΜΕΝΩΝ, ΠΟΙΩΝ ΑΝΑΓΚΕΣ ΘΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΔΩΡΕΕΣ;
Είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ; Αντί να απαντά το ΓΡΑΦΕΊΟ ΤΎΠΟΥ κάθε αιρετού να λαμβάνει προσωπικό μήνυμα από πρόσωπο του οικείου περιβάλλοντός του, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ για να να «καταλάβει» αυτό που τόσο «ενόχλησε»;…
Δεν περιμένω απάντηση. Δεν χρειάζεται. Ως προς την ουσία των εύλογων ερωτημάτων, όχι μόνο προσωπικών, που τέθηκαν διαδικτυακά, επωνύμως, την ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ την έδωσε ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΣ ΧΙΟΥ κ. Κλ. ΧΡΥΣΗΣ.
Ώστε το θέμα να έρθει στο επίπεδο που αρμόζει να συζητηθεί. Του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ… ΠΡΟ, ΚΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΥΡΚΑΓΙΑΣ. Αυτή ήδη μας καίει την ζωή μας και των επόμενων γενιών. Για το πως θα αντιμετωπίσουμε τις κρίσεις του μέλλοντος συζητάμε.
Ο Προέδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Χίου, με περισσή εντιμότητα, απάντησε στο σαφέστατο ερώτημα, ότι η κάλυψη έκτακτων αναγκών που είναι αποτέλεσμα μιας φυσικής καταστροφής, ενός τόσο έκτακτου και καταστροφικού γεγονότος, σύμφωνα με τον ισχύοντα κανονισμό που ακολουθούν όλοι οι ΔΗΜΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΑΠΌ ΤΟ ΔΗΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ!!! Σε δεύτερο χρόνο περνάει η έγκριση των κονδυλίων από το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ. Όπως αναμένεται να γίνει την ερχόμενη Παρασκευή το μεσημέρι στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Χίου. Όπως γινόταν άλλωστε χρόνια και χρόνια τώρα χωρίς… επαιτεία! Που επιπλέον ο Χιώτης Πολίτης δεν έχει ανάγκη, για να δώσει όταν και όπου χρειάζεται…
Αναρωτιέμαι τώρα που συγκεντρώθηκαν τόνοι νερού, σε βαθμό που «μας ενημέρωσαν» σήμερα να μην πάμε άλλο στην Πυροσβεστική Υπηρεσία που θα πάει όλο αυτό;…Τί κονδύλια θα εγκρίνει το ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΧΙΟΥ αφού χιλιάδες είδη, είναι προσφορά των ΔΗΜΟΤΩΝ ΤΟΥ;
Με κίνδυνο για πολλοστή φορά να «κατηγορηθώ» για «ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ», «ΆΚΑΙΡΕΣ» ερωτήσεις που σε μερικούς έφεραν… ΝΤΡΟΠΗ… Απαντώ: Άλλοι ορκίστηκαν να τηρούν «ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ»…
Ο δημοσιογράφος δεν ορκίζεται. Φυσικά και κρίνεται όπως όλοι…
Για τις φορές που σιώπησε. Που μίλησε. Για το αν πήρε ανταλλάγματα…
Φυσικά και κρίνεται! Εν ενεργεία, συνταξιούχος, δια βίου. Από την συνείδηση του και από τον τόπο που τον γέννησε!