«Μα ποιός είμαι εγώ, σιγά που θα μου πάρεις συνέντευξη».
Αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση ενός λαϊκού καλλιτέχνη, ενός ταλαντούχου χειριστή των πινέλων ζωγραφικής και των χρωμάτων, ενός Αγιογράφου που διακόσμησε πάνω από 150 Εκκλησιές της Χίου και έβγαλε το καλλιτεχνικό άχτι του στο ίδιο του το σπίτι.
Αναφερόμαστε στον Δημήτρη Μιμίδη, το σπίτι του οποίου καταγράψαμε στην εκπομπή «Φτου και βγαίνω» στην οδό Κ. Μίχαλου στις Φυλακές.
Εκεί ακριβώς διπλά σ’ αυτές στέκεται ένα καλλιτεχνικό θαύμα, αφού ο λαϊκός αυτός ζωγράφος, που ο ίδιος αυτοαποκαλείται, μετά από πολύ δική μας προσπάθεια, τεχνίτης διακοσμητικής τέχνης οικοδομών, αποφάσισε να βάλει όλες τις πινελιές, που είχε στο μυαλό του στο ίδιο του το σπίτι.
Αυτό δείχνει την Πέμπτη στις 7.00 και στις 11.00 μ.μ. στην Αλήθεια ΤV στην εκπομπή «Αυτοπροσώπως» στον Γιάννη Τζούμα και παράλληλα διηγείται την προσωπική και καλλιτεχνική του πορεία.
Ο Δημήτρης Μιμίδης γεννήθηκε το 1937 και από τα 11 του χρόνια βρέθηκε στην οικοδομή δίπλα στον πατέρα του. Βρέθηκε όμως και δίπλα στον Αγιογράφο Γιώργο Παναγιωτάκη, ένα γίγαντα της Αγιογραφίας, όπως βρέθηκε και δίπλα στον Γιάννη Φούντα ένα γίγαντα της Ταβανογραφίας, που είχε σπουδάσει δίπλα στους καλύτερους τεχνίτες της Πόλης, τότε που τα σπίτια ήταν ψηλοτάβανα, αρχοντικά και τα ταβάνια μεγάλοι ζωγραφικοί πίνακες.
Ο μικρός Μιμίδης «έκλεψε» και από τους δύο αλλά κυρίως αξιοποίησε το έμφυτο ταλέντο, που του χάρισε η φύση. Να ζωγραφίζει, να διακοσμεί, να φαντάζεται, να σχεδιάζει και αναμειγνύει τα χρώματα, μοναδικά, να τραβά γραμμές και να τις κάνει θαύματα.
«Μου είπαν να πάω στην Αμερική, να πάω στην Αθήνα, ήρθαν από την Σχολή Καλών Τεχνών να πάω λέει να τους δείξω, αλλά εγώ τους απάντησα από την Χίο δεν φεύγω».
Η τέχνη του κυρίως αποτυπώθηκε στις Εκκλησίες αλλά εκτονώθηκε και σε ελάχιστα σπίτια, που ζητούσαν κάτι διαφορετικό, κυρίως όμως έμεινε σαν σφραγίδα στο ίδιο το σπίτι, που θυμίζει αρκετά… Μουσείο.
Δείτε την εκπομπή, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Άλλωστε δεν συναντάς συχνά, έναν καλλιτέχνη μανιώδη της τελειότητας να σου λέει ότι η ομορφιά είναι στην… ατέλεια.
