Λες να είναι ευτυχία να έχεις να φορέσεις ένα ζευγάρι παπούτσια;
Από χθες το σκέπτομαι αυτό, όταν είδα αυτή την εικόνα στα παγκάκια για σκουληκαντέρες, στη Στάση Λεωφορείων απέναντι από του Κώττη.
Μέρες τώρα προσπαθώ να πώ ότι όσες δυσκολίες και νάχουμε, όσο και να υποτιμάμε την λεπτομέρεια, όσο και αν τοπικά απαξιώνουμε τις δημόσιες συγκοινωνίες, υπάρχουν άνθρωποι που εξυπηρετούνται από αυτές και συνήθως δεν είναι υψηλού βαλαντίου, είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε μια ενιαία εικόνα στα πράγματα και όχι Στάσεις για παράδειγμα, όπου την πάρει και ότι νάναι.
Τέλος πάντων, εισακούγομαι όσο και για τις νησίδες της μολόχας, που γράφω και ξαναγράφω και κανένα, στην περίπτωση μας Περιφερειακό αυτί δεν ιδρώνει. Δεν βαριέστε στο τέλος «ξυρίζουν τον γαμπρό». Και ο Μητσοτάκης δεν άκουγε και τώρα «τρώει τους Υφυπουργούς του» και νομίζει ότι έλυσε το πρόβλημα με άλλον ένα νερόβραστο ανασχηματισμό.
Εκεί λοιπόν στα παγκάκια είδα χθες αυτή την εικόνα. Κάποιος έβαλε τρία ζευγάρια παπούτσια, εμφανώς προτρέποντας να τα πάρει κάποιος που τα έχει ανάγκη. Το έχω δεί ξανά αυτό, αλλά με παπούτσια κρεμασμένα σε κάδους. Δεν είναι ωραίο, γιατί συνδέεται με τα σκουπίδια και δεν είναι σωστό για τον αποδέκτη, στον οποίο οφείλομε σεβασμό. Αυτό με την απόθεση πάνω στα παγκάκια το είδα πιο αξιοπρεπές.
Πήγα κοντά και παρατήρησα. Τα παπούτσια ήταν μεν φορεμένα, αλλά δεν ήταν κουρέλια, δεν ήταν αυτό που λέμε για πέταμα, ήταν απλά από δεύτερο χέρι. Συνέχισα να παρατηρώ. Μετά από αρκετές ώρες τα τρία ζευγάρια έγιναν δύο, κάποιος είχε ανάγκη ένα ζευγάρι παπούτσια και τα πήρε. Και αφού τα παπούτσια ήταν εμφανώς από το ίδιο πόδι, γιατί δεν πήρε και τα υπόλοιπα; Δεν τα χρειάζονταν, δεν του άρεσαν τα μοντέλα ή τα άφησε για να τα πάρει ένας άλλος άνθρωπος, που είχε την ίδια ανάγκη;
Τελικά πως μετριέται η ευτυχία; Αποκτώντας ένα ζευγάρι παπούτσια, που δεν μπορείς να αγοράσεις ή μήπως και χαρίζοντας σε ένα άγνωστο συνάνθρωπο σου, κάτι που εσύ πιά δεν χρειάζεσαι;
Και μετά πως μετριούνται οι αξίες; Και με την εποχή; Και τώρα σε πιά είμαστε, στην προηγμένη ή μήπως στην πρώην ευημερούσα;
Δεν ξέρω γιατί κοιτώντας τα παπούτσια θυμήθηκα τον Καθηγητή Γιώργη Μαρμαρινό, που τώρα κυνηγά στον ουρανό ή έχει πιάσει υψηλή κουβέντα με τον Αϊστάιν. Θυμάμαι που μας έλεγε ότι πήγαινε με τα πόδια από το Χαλκειός στον Βροντάδο και επιστροφή, διότι εκεί στεγάζονταν το Γυμνάσιο της εποχής. Ότι μέσα στην τάξη, φόραγε φυσικά παπούτσια και σεβόμενος τους καθηγητές του και τον χώρο και ας είχε κάτω… λάσπες, με τα νερά να τρέχουν από το ταβάνι, αλλά μετά τα έβγαζε στον δρόμο και τα κρεμούσε στην πλάτη, διότι έτσι μείωνε την φθορά τους και παράτεινε την ζωή τους.
Όσο σκεφτόμουνα αυτά βλέπω τώρα στην τηλεόραση τον Δήμαρχο μας να υποτιμά τον Γιάννη Μαλαφή, για το θέμα της αύξησης των Λιμενικών τελών ανά επιβάτη από Τουρκία από 0,5 ευρώ στα 5!!!
Η κυβέρνηση λέει το έκανε, δεν το ζήτησαν τα Λιμενικά Ταμεία. Σιγά τώρα μην υπολογίσουν οι υπουργοί τι θέλει το πόπολο. Και όμως, το ΦΕΚ της αύξησης ανάμεσα στα άλλα αναφέρει ότι επιβλήθηκε παίρνοντας υπ’ όψιν και τα «Υπ' αρ. 2962/29-12-2023, 3733/29-12-2023 και 25/03-01-2024 έγγραφα προτάσεις των Διαδημοτικού Λιμενικού Ταμείου Λέσβου, Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Νοτίας Δωδεκανήσου και Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Κω, αντίστοιχα».
Άρα, αίτημα υπήρξε και ικανοποιήθηκε. Και δεν είναι τυχαίο ότι δεν το ζήτησε η Χίος. Γιατί η Χίος έχει ήδη ένα «χαράτσι» που λέγεται 13 ευρώ για την προσέγγιση στο ιδιωτικό λιμάνι του Τσεσμέ. Άρα η Χίος Δήμαρχε μας γίνεται ο ακριβότερος προορισμός για τους Τούρκους. Το υποτιμάμε αυτό; Θα το βρούμε μπροστά μας.
Υ.Γ: Σήμερα η σκατίλα τράβηξε για την Ευαγγελίστρια. Θυμίζω απλώς ότι τέλειωσε η εβδομάδα εργασιών αναβάθμισης του Βιολογικού. Ή μήπως είναι και αυτή όπως την κλεισμένη ΒΙΑΛ του Μηταράκη; Την οποία ελλείψει Καιρίδη, τώρα θα την κλείσει ο Παναγιωτόπουλος και εμείς θα αναγκαστούμε να δώσουμε χώρο. Δεν μπορείς να μεταθέτεις εσαεί ένα πρόβλημα, θα το βρείς μπροστά σου.
Σ.Σ. Σάββατο πρωϊ τα παπούτσια δεν υπήρχαν στο παγκάκι.
