Αισθάνομαι άσχημα τούτες τις ημέρες διότι λόγω των αργιών έχω γίνει… κακός («αργία μήτηρ πάσης κακίας»). Και θα σας εξηγήσω πιο κάτω το τι εννοώ.
Μην έχοντας λοιπόν κάτι καλύτερο να κάνω, παρατηρώ τα σπίτια, τις πολυκατοικίες δηλαδή, στη γειτονιά μου, στο Πολύδροσο Αμαρουσίου Αττικής, προσπαθώντας να… μετρήσω πόσα διαμερίσματα (κατοικίες οικογενειών) έχουν… θυμηθεί ότι εορτάζομε μία από τις Εθνικές Εορτές μας κι έχουν βάλει μια (υποτυπώδη, έστω) σημαία στο μπαλκόνι τους!... Η στατιστική μου είναι πολύ πτωχή: στα 10 διαμερίσματα μιας μέσης πολυκατοικίας, υπάρχει μία (1) σημαία ή καμία!… Και βέβαια είναι γνωστό ότι η Ελλαδίτσα μας έχει γεμίσει από πρόσφυγες και μετανάστες, όμως εδώ ομιλούμε (γράφομε, αν προτιμάτε) για το Μαρούσι, όχι καμία φτωχογειτονιά όπου ζουν άτυχοι, πτωχοί, ξεσπιτωμένοι ξένοι!...
Ευτυχώς την παράσταση («ποιητική αδεία») σώζει η εκκλησία μας[1], η οποία ανελλιπώς κάνει κάθε χρόνο τη δοξολογία που επιβάλλεται, και που εκεί εκτός από το «Τη Υπερμάχω» λέμε (από την καρδιά μας) και τον Εθνικό μας Ύμνο!...
Στο Δημοτικό Σχολείο που ευρίσκεται πλησίον της οικίας μου γίνεται κάποια εορταστική εκδήλωση, διότι ακούω τον σχετικό θόρυβο (τύμπανο, παιδικές φωνούλες κλπ.). Επίσης, φέτος έγινε (εκτάκτως;) και θεατρική παράσταση από το Γυμνάσιο και το Λύκειο της περιοχής, στη μεγάλη αίθουσα του Ιερού μας Ναού, στην οποία αναπαρίσταται η «ατμόσφαιρα» της εποχής του ξεσηκωμού, το πώς το έμαθε δηλαδή ο Σουλτάνος και πώς το πήραν (θετικά ή αρνητικά) οι «Μεγάλες» λεγόμενες Δυνάμεις (Γαλλία, Αγγλία, Ρωσία κλπ.)!
Αγαπητοί Αναγνώστες, δεν είμαι ειδικός για να κρίνω, αλλά νομίζω (και είμαι σίγουρος ότι συμφωνείτε οι περισσότεροι), ότι όσο ο καιρός περνάει, όσο απομακρυνόμαστε από την εποχή που επαναστάτησαν οι πρόγονοί μας (και δεν έχει σημασία το αν η έναρξή της έγινε τον Μάρτιο ή τον Φεβρουάριο), τόσο λιγότερο σκεπτόμεθα τους αδικοχαμένους προγόνους μας που έδωσαν τη ζωή τους για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι, τόσο λιγότερο σκεπτόμεθα και τιμούμε αυτούς που έδωσαν τα πάντα για να ζούμε εμείς σήμερα όπως ζούμε, καλώς ή κακώς, πάντα όμως με ευθύνη δική μας, όχι κάποιου κατακτητή, και δεν εννοώ μόνο τους Τούρκους. Αυτό που ζούμε σήμερα με την Τουρκία (και ολιγότερο με τους υπόλοιπους γείτονες) συμφέρει σε κάποιους να το υποδαυλίζουν για να πωλούν τα όπλα τους και τα εφόδιά τους και σε κάποιους άλλους (διάβαζε: πολιτικούς) για να αποσπούν την προσοχή μας (τα ενδιαφέροντά μας, αν προτιμάτε) από τα τρέχοντα προβλήματά μας, από την καθημερινότητά μας και να μας «κυβερνούν» ζώντας (αυτοί, οι κυβερνώντες μας) πλουσιοπάροχη ζωή!...
Αδέλφια, καλή Σαρακοστή! Αγαπάτε μεν αλλήλους, προσοχή όμως μην σας (μας) πιάνουν και… κορόιδα!...
[1] Άγιος Αθανάσιος Πολυδρόσου (Αμαρουσίου) Αττικής! Στον Ιερό Ναό εργάζονται (υπηρετούν) 4 ιερείς!...