Το φετινό Πάσχα μας επιφύλαξε αναπάντεχα γεγονότα πού αντανακλούν μνήμες ιστορίας. Ο φιλάνθρωπος Πάπας Φραγκίσκος απεβίωσε την επαὐριο τής Ανἀστασης αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό Θείας Χάρητος, παραμυθίας των αδυνάτων και ελπίδας για ειρήνη. Η παρουσία τού προέδρου Τράμπ στην κηδεία του φιλοδοξεί να πείσει το παγκόσμιο κοινό για την χριστιανική του πίστη και να διατυμπανίσει ξανά στον προσφιλή χαρακτηρισμό τού «ειρηνοποιού» παρά τίς εύγλωττες αντιθέσεις των εγκληματικὠν πολέμων στην Ουκρανία και στην Παλαιστίνη. Αλλά τά αναπάντεχα γεγονότα στα οποία αναφέρθηκα αντιστοιχούν στην Σταύρωση τού Ιησού, οπου εξέπνευσε περιστοιχισμένος από τούς κακούργους Δυσμά (εκ δεξιών) και Γεστά (εξ ευωνίμων). Ο πρώτος ζήτησε να συγχωρηθεί και να αναληφθεί στον παράδεισο, όπερ και εγένετο. Ο δεύτερος παρέμεινε βλάσφημος αρνητής και καταδίκασε τον εαυτό του.
Τά γεγονότα αυτά αναφέρονται στο Κατά Λουκάν ευαγγέλιο, αλλά κυρίως στα απόκρυφα κείμενα τού Νικοδήμου. Ο παραλληλισμός τού ηδη αγιασμένου Πάπα Φραγκίσκου με τον εξιλαστήριο βίο τού Χριστού καταλήγει ηθελημένα στις επιθανάτιες μαρτυρικές ημέρες τής ζωής του, σχεδόν απολύτως αντίστοιχες με τίς πρώτες 100 ημέρες προεδρίας τού Τράμπ. Η αντιστοιχία με την Σταύρωση αγκαλιάζει αναπόφευκτα κάθε σκέψη μας αυτές τίς μέρες.
Ο Φραγκίσκος παραμένει ενδεδυμένος τίς χριστιανικές αρετές του, εσταυρωμένος ως ο θεἀνθρωπος. Ο Τράμπ κρεμάται επί ξύλου (ή αν προτιμάτε πάνω σέ μεγαλειώδες ρόπαλο τού γκόλφ) από όπου μας αντιμετωπίζει με αλαλαγμούς επιχειρηματικής αντιπαλότητας και μίσους κατά όλων των κατ’ εκείνον αλλοτρίων ανθρωπίνων επιδιὠξεων, όπως η εθνική ανεξαρτησία και η δημοκρατία (π.χ. Γροιλανδία), τα επιστημονικά κατοχυρωμένα δικαιώματα τής άμβλωσης, τού εμβολιασμού, της ελευθερης πρόσβασης στη μόρφωση και γνώση. Εκ δεξιών τού Πάπα Φραγκίσκου κρεμάται επί ξύλου Ουκρανός πατέρας πού έχασε τούς δύο γιούς του στο ρωσικό μέτωπο, τού οποίου η σύζυγος τραυματίστηκε θανάσιμα σέ επίθεση ντρόουν στο Κίεβο την Κυριακή των Βαἱων, επίθεση πού κατέστρεψε και την οικογενειακή τους οικία.
Φίλοι αναγνώστες, η Ιστορία παραμένει ανέκαθεν συνοδοιπόρος τής ανθρώπινης φύσης: κατανοούμε τούς εαυτούς μας καλύτερα όταν κατανοούμε τί πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο πού μας περιβάλλει.
Kαθημερινή 23/4/25