Έχω ξαναγράψει (και μάλλον έχω γίνει κουραστικός) για τη διαφορά μεταξύ ευγνωμοσύνης και δωροδοκίας (φακελακίου). Έχω κουβεντιάσει και με ειδικότερους από εμένα πάνω σ’ αυτό το θέμα. Όμως επανέρχομαι διότι υπάρχουν πράγματι «απίστευτα και όμως αληθινά»:
Έφυγα λοιπόν για το εξωτερικό (για μετεκπαίδευση, επιμόρφωση κλπ.) από το «Λαϊκό» (πρώην «Βασιλεύς Παύλος») στις 6/1/1976! Προορισμός: Πανεπιστήμιο Λονδίνου και… έχει ο Θεός. Πράγματι, μετά τα περίπου 3 χρόνια στο Λονδίνο, ακολούθησε το Πανεπιστήμιο George Washington στο Σιάτλ (Β.Α. Αμερική) όπου έμεινα περί τα δύο χρόνια!...
Φεύγοντας, άφησα μια εκκρεμότητα: Νέα κοπέλα με πίεση άνω άκρων γύρω στα 30 mmHg. Βοηθός εγώ τότε, έκανα τον Γραμματέα σε μια Επιτροπή, που απετελείτο από επιφανείς Καθηγητάς διαφόρων ειδικοτήτων, που… σήκωσαν τα χέρια μη βρίσκοντας αίτιο στην υπέρταση της κοπελιάς!... Διάγνωση λοιπόν: «Ιδιοπαθής (= αγνώστου αιτιολογίας) υπέρτασις και φαρμακευτική αγωγή»!...
Πέρασαν τα χρόνια και κάποια στιγμή επιστρέφω εγώ από το εξωτερικό και η… Δις (δεν είχε παντρευτεί ακόμη) από τη Μυτιλήνη. Εγώ, θέλοντας να «επιδείξω» τι έμαθα έξω, της πήρα πιέσεις (πρώτες εφαρμογές των υπερήχων-Doppler) και από τα κάτω άκρα… και «ω του θαύματος»: ΑΠ (αρτηριακή πίεση), των κάτω άκρων επαναλαμβάνω, 80mmHg[1]. Προβληματισμός: τι συμβαίνει; Την απάντηση έδωσε η επακολουθήσασα έρευνα με αγγειογραφία κλπ. σύγχρονα (για την τότε εποχή) διαγνωστικά μέσα: Στένωση (ινώδης δακτύλιος) στην αορτή αμέσως μετά την έκφυση των μεγάλων αγγείων των άνω άκρων (που υπερτροφοδοτούντο από αίμα, σε αντίθεση από τα κάτω άκρα που εστερούντο επαρκούς αιματώσεως)!
Αμέσως (με πρωτοβουλία μου), μετεφέρθη η ασθενής στον «Ευαγγελισμό», όπου υπήρχε σύγχρονο Θωρακοχειρουργικό Κέντρο και ο εξαίρετος συνάδελφος (και ΑΝΘΡΩΠΟΣ) κ. Χ.Λ. τη χειρούργησε (ελευθέρωσε την αορτή από τον ινώδη δακτύλιο) και η ασθενής έκτοτε «έχει καλώς»!
Αυτά έγιναν το… σωτήριο έτος 1981 (!) και η ασθενής επέστρεψε στην Αγ. Παρασκευή Λέσβου. Έκτοτε και επί σειράν ετών, μου έστελνε… αντίδωρο… λίγο λάδι και λίγες ελιές, επί 30 και πλέον χρόνια! Σ’ αυτό το διάστημα με είχε επισκεφθεί μια-δυο φορές και ήτο «μια χαρά». Τα τελευταία 2 χρόνια… εξηφανίσθη, οπότε προ ημερών μου λέει η γυναίκα μου όλο χαρά (που διεπίστωσε ότι η πρώην ασθενής ζει), ότι τηλεφώνησε η Π. (τη γυναίκα μου την αποκαλεί και… Γιατρέσσα), η οποία εν τω μεταξύ έχει παντρευτεί με έναν καλό άνθρωπο αλλά δεν έκαναν παιδιά, και η οποία μας στέλνει την προσφορά της, πάλι. Μόνο που αυτή τη φορά (ίσως επειδή μένει πλέον στη Μυτιλήνη, φεύγοντας οριστικά από την Αγ. Παρασκευή), η προσφορά της δεν είναι ελιές και λάδι, αλλά «του πουλιού το γάλα»: σύκα (παστελαριές), τραχανάς, σαρδέλες Καλλονής και λαδοτύρι Μυτιλήνης. Δεν έχει σημασία η ποσότητα, σημασία έχει ότι η κ. Π. θυμάται και το αποδεικνύει.
Αδέλφια, εκτός από τα απαραίτητα αγαθά μας λείπει το χαμόγελο και το ευχαριστώ. (Έχω άλλες δύο τέτοιες ιστοριούλες).
Προς το παρόν: Εις το επανιδείν.
Πάντα με ΑΓΑΠΗ,
Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης
[1] Ενώ στα άνω άκρα η ΑΠ συνεχίζει στα 28-30 mmHg!