Δεν είναι πια τίποτα το εξαιρετικό η αναγγελία των εκλογών και το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι την παίρνουν στα σοβαρά είναι μάλλον ένα ακόμα σύμπλεγμα (κόμπλεξ) των διαχρονικών εθνικών μας ψυχώσεων...
Όμως είναι και μια μορφή εκτόνωσης κι ελπίδας επίσης για πολλούς... Μιας ελπίδας που αρχίζει από το τίποτα έως το μάταιο...
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε όσο ποτέ τούτες τις ώρες να καταλάβουμε πως πέρα από τα φρούτα που θα μας προκύψουν από το εκλογικό αποτέλεσμα να ρίξουμε μια ματιά και προς τα μέσα μας.
Να καθίσουμε στο σκαμνί τον κακό μας εαυτό, τον γεμάτο αναστολές και αναβολές καθώς περιμένουμε τους διάφορους εθνοσωτήρες και οραματιστές να μας σώσουν ενώ βλέπουμε την ίδια ώρα τη συνεχή κατηφόρα σε όλα όσα αφορούν την κοινωνική μας τεκμηρίωση σαν Έλληνες και σαν άνθρωποι...
Και φοβάμαι πως θα πρέπει όπως πάνε τα πράγματα να δώσουμε αρχή και κίνηση από πολύ χαμηλή στάθμη επιπέδου ζωής αφού όλα μας τα έχουν πάρει και συνεχίζουν να μας παίρνουν ό,τι έχει απομείνει...
Βλέπω όμως ότι παρόλα αυτά κανείς μας δεν έχει πλήρη συνείδηση της κατάστασης και πιστεύουμε ότι οι πολιτικές ηγεσίες θα μας δώσουν τη λύση με κάποιο μαγικό τρόπο γιατί εδώ που τα λέμε με το φτωχό μου μυαλό δεν βλέπω κάτι που να μπορεί να αλλάξει την κατάσταση προς το καλύτερο...
Για μένα πρέπει όλοι, μικροί και μεγάλοι, νέοι και γέροι να φύγουμε δυναμικά από τα κομπόστ των καφετεριών και των κομματο - πολιτικών συγκεντρώσεων που σαπίζουμε και να πιάσουμε δουλειά κάνοντας ό,τι μπορούμε ως αυτοαπασχολούμενοι...
Με αυτόν τον τρόπο μόνο μπορούμε πια να αντιδράσουμε για να ‘χουμε και κάτι να φάμε όταν πλέον η εξαθλίωση που μας ετοιμάζουν όλα αυτά τα χρόνια θα αρχίσει να δείχνει απολύτως απροκάλυπτα το ζοφερό πρόσωπό της.
ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΖΩ Η ΜΟΝΗ ΥΓΙΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.
Γιατί μετά την εξαθλίωση σειρά έχει ο κοινωνικός καιάδας που θα μας πετάξουν και δεν θα φταίνε αυτοί αλλά εμείς που τόσα χρόνια πιστεύουμε τις εξαγγελίες των γητευτών μας.