Οι σχολιαστές της ελληνικής επικαιρότητας δεν μπορούν πλέον να μας πληροφορήσουν για αυτήν (την παρακμή), διότι αποτέλεσαν και αυτοί με τη σειρά τους σημείο παρακμής και διαφθοράς των καιρών μας. Η νεολαία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία. Αρνείται να τους ακούσει. Θέλει να βρει τους πραγματικούς λόγους και τις αιτίες, θέλει να μάθει πραγματικά τι συνέβη και να δει πως θα ορθώσει τη ζωή της από εδώ και πέρα. “όχι δεν πέθανε ο θεός, ο άνθρωπος χρεοκόπησε” δίνει απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα που ταλανίζουν τους ανθρώπους και κυρίως τη νέα γενιά. Οι περισσότεροι αναρωτιούνται. Μα πως χρεοκόπησε ο άνθρωπος; Είναι κάτι τέτοιο δυνατόν; Και, όμως, είναι. Ο τρόπος ζωής, όπως είχε διαμορφωθεί στη νεοελληνική κοινωνία ήταν η αιτία που φθάσαμε στη χρεοκοπία. Η χρεοκοπία των αξιών, της ηθικής και της σεμνότητας οδήγησαν σε τέλμα των άνθρωπο. Η οικονομική χρεοκοπία είναι συνέπεια της ανθρώπινης χρεοκοπίας. Τρεις είναι σήμερα οι πληγές που πεθαίνουν την Ελλάδα, όπως η πανούκλα εσάρωνε τη Θήβα στην εποχή του ανίδεου Οιδίποδα. Οι πολιτικοί, οι δάσκαλοι, και οι δημοσιογράφοι με όλα τα ιδιωτικά media. Πρόκειται για τρεις ορδές συμφοράς, που είναι να παλουκώνεις τη μια και να πατταλεύεις την άλλη... Η λύπη μου γι’ αυτό το έγκλημα με σκοτώνει. Μιά πραγματικότητα που κάποιοι δεν ήθελαν να δουν ή ακόμα και αυτή τη στιγμή αρνούνται να τη δουν. Αν πραγματικά ο άνθρωπος θέλει να ξεχρεώσει πρέπει να κάνει ένα βήμα πρώτα προς το νου και την παιδεία. Χρειάζεται να αναζητήσει τη γνώση, την ειλικρίνεια την τιμή, το σεβασμό, την ελεύθερη και κριτική σκέψη... Σωστή παιδεία θα ειπεί να μαθαίνεις τους νέους τη ζωή, και να τους ξεμαθαίνεις τις δεισιδαιμονίες που από νήπια τους περνάει μια παράδοση άρρωστη μέσα από την οικογένεια, την κοινωνία, την πολιτεία, την εκκλησία, τα μέσα ενημέρωσης, και τους άλλους παράγοντες της αγωγής. Το ένα λοιπόν είναι να ριζώνουμε τον νέο στη ζωή. Το άλλο να ξεριζώνουμε από μέσα του την ψευτιά.
Αγωνιζόμαστε να αφαιρέσουμε τη φύση μέσα από το παιδί, και την ανταλλάζουμε με την άρρωστη γνώμη μας.... Να στέλνουμε οι πολιτισμένοι στους λιμοκτόνους της Αφρικής και της Ασίας κατά τις σιτοδείες και τις μεγάλες στέγνιες. Τους παίρνουμε το άλογο, κι απέ γενναιόδωρα τους χαρίζουμε το πέταλο... Οι έξυπνοι, λίγοι, ασελγούν στο σώμα της συνείδησης των αφελών πολλών. Δάσκαλος που αγνοεί το χρέος του χαλαστή, δεν μορφώνει ανθρώπους. Απλά γιατροπορεύει αρρώστους...θυμηθείτε τους πεδουκλωμένους στην παραβολή της Σπηλιάς του Πλάτωνα. Όταν ο φωτισμένος οδηγητής τους βγάζει από τα σκότη και ζητεί να τους ξαναφέρει μπροστά στον ήλιο, πονούν τα μάτια τους, φεύγουν από το φως, και ξαναγυρίζουν στα σκοτάδια τους...
Ο καλόγερος ο Μαμελούκος όσο αμβλύνους και να ‘τανε, την αλήθεια την οσμιζότανε κάπου στον αέρα. Ότι, δηλαδή, το να ξεριζώνεις τις προλήψεις από τα παιδιά είναι όμοιο με το να φέρνεις στις κοινωνίες τη δικαιοσύνη και την τάξη...
Πολλές φορές αναρωτήθηκα ποιά ιδέα ανθρώπου είχε στο μυαλό του ο Βάρναλης, όταν σκάρωσε το Πρωτοχρονιάτικο. Ακούστε βροντές και αστροπελέκια που είναι δυνατότερα από τα κανόνια του Ναπολέοντα...
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ
Σαράντα σβέρκοι βωδινοί με λαδωμένες μπούκλες, σκεμπέδες σταυροδόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες, ξετσίπωτοι,ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι, ντυμένοι στα μαλάματα κ’ επίσημοι κι ωραίοι.
Σαράντα λύκοι με προβιά (γι’ αυτούς βαρά η καμπάνα), καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα! Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στο τζάκι κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στο μπατζάκι. Όξ’ ο κοσμάκης φώναξε: πεινάμε τέτοιες μέρες, γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες. Κι οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυραίοι, ανοίξαν τα παράθυρα και κράξαν: είστε αθέοι”.
Άθεοι είναι οι γερόντοι και οι γερόντισσες που ζητούνε ψωμί....
(επιλογή από τα “Ελληνικά” του Δημ. Λιαντίνη)
Για την αντιγραφή Κ. Α. Ναυπλιώτης