Παίρνουμε ένα σκυλί για να ασχολείται το παιδί μας ή για άλλο λόγο και όταν μετοικήσουμε ή το βαρεθούμε ή για άλλο λόγο το εγκαταλείπουμε. Τότε αυτό γίνεται αδέσποτο, λιμοκτονεί, αγριεύει, και γίνεται επιθετικό. τότε παγώνει το χαμόγελο και βρέχεται το…. εσώρουχο μας όταν το συναντήσουμε.
Παρά λίγο να το βρέξω και εγώ το εσώρουχο μου όταν στην Ρουμανία λαχτάρισα την φύση μετά από ένα πολυήμερο ταξίδι στον ωκεανό. Πήρα λοιπόν κάτι φαγώσιμο πήρα και νερό και κατευθύνθηκα προς το δάσος να ξασκάσω και να ξεμουδιάσω. Περνούσα μπροστά από ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο όταν ξαφνικά ξετρύπωσε από μέσα μία αγέλη σκελετωμένων σκυλιών που γαυγίζοντας όλα μαζί όρμησαν εναντίον μου.
Λιμοκτονούσαν λοιπόν τα ζώα που η επισφάλεια του αισθήματος της αυτοσυντήρησης τα είχε κάνει αγρίμια και τους προέκυψα εγώ, μόνος, έρημος στην ερημιά άοπλος και ευάλωτος. Θα με έκαναν κοψίδια χωρίς να το γνωρίζει κανείς και στους γονείς μου θα έλεγαν ότι είμαι αγνοούμενος. Ένα από αυτά, μεγάλο σαν προβατίνα βγήκε μπροστά, προφανώς για να κάνει αυτό την δουλειά και να πάρει την μερίδα του λέοντος, μάλλον από το μπούτι μου που είχε πολύ ψαχνό θα έκοβε το καλύτερο φιλέτο. Πρώτα στάθηκε όρθιο, έβαλε τα μπροστινά του στο στήθος μου και άπλωσε τους κυνόδοντες του προς το λαρύγγι μου. Το έσπρωξα και έπεσε στα τέσσερα και ενώ ετοιμαζόταν για την δεύτερη επίθεση γρήγορα του πέταξα ένα σάντουιτς. Αιφνιδιάστηκε και σταμάτησε να σκεφτεί! Προφανώς δεν είχε προηγούμενη εμπειρία από τέτοια κατάσταση να επιδιώκει να σε φάει και εσύ να του φέρεσαι φιλικά. Γι’ αυτό κοντοστάθηκε για να αποφασίσει. Κοίταζε μια το σάντουιτς και μια εμένα και ασφαλώς βασανιζόταν από δίλημμα. Να προτιμήσει το μπούτι μου ή το φτωχό σάντουιτς που του προσφέρω φιλικά; Μάλλον εξέλαβε σαν φιλική την προσφορά μου ενθυμούμενος τις καλές ημέρες, τότε που το τάιζε το αφεντικό του και πήρε το σάντουιτς. Φαίνεται ότι μου είχε γραμμένα και άλλα χρόνια η μοίρα μου να ζήσω, γιατί έκοψα ένα κομμάτι σάντουιτς από τα άλλα και το πέταξα στην αγέλη. Όρμησαν και το εξαφάνισαν και μετά ήρθαν μπροστά μου αραδιάστηκαν, με κοίταζαν ήσυχα με την προσμονή του επόμενου κομματιού. Προφανώς κατάλαβαν ότι είμαι φίλος αφού τους έδωσα τροφή, έπαψαν να είναι επιθετικά και μάλλον αποφάσισαν να με κάνουν αφεντικό τους. Τους πέταξα και άλλο κομμάτι και τελικά έφαγαν ότι είχα και με άφησαν νηστικό. Κατάλαβα ότι η εκδρομή δεν μου βγήκε σε καλό, έκανα μεταβολή και κατευθύνθηκα προς το πλοίο. Με ακολούθησαν ήσυχα και όταν έφθασα πήρα κάτι τυριά και μουρταδέλες που ήταν εκεί στο ψυγείο από τότε που μπαρκάρισα γιατί δεν τα έτρωγε κανείς και τους τα έδωσα. Τότε ζήλεψαν οι εξηνταβελόνηδες, τους άνοιξε η όρεξη και θύμωσαν που έδωσα στους σκύλους το τυρί τους. Εγώ και ο φίλος μου τους αγοράσαμε τροφή και τα ταΐζαμε αλλά ήρθε η μέρα να αποπλεύσουμε. Απομακρυνόμαστε από την προβλήτα και αυτά έμεναν εκεί ακίνητα παγωμένα…. Είμαι βέβαιος ότι έκλαιγαν... Έκλαιγαν πολύ. Είμαι βέβαιος έκλαψαν τόσο, όσο ποτέ δεν έκλαψε άνθρωπος όταν χάνει τον ευεργέτη του.
Τα γράφω και σας κουράζω γιατί διάβασα ότι κυκλοφορούν επιθετικά λιμοκτονούντα αδέσποτα νοσοκομείο μεριά και συμπολίτες που κρατούν πέτρες η μπαστούνια για να τα απωθούν. Εγώ από ίδια πείρα τους προτείνω να αφήσουν τις πέτρες και τα μπαστούνια και να κρατούν λίγο ψωμάκι ή κάτι άλλο βρώσιμο γιατί ορισμένα ζώα εκτός από το ένστικτο της επιβίωσης έχουν και στοιχειώδη λογική και το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης.
Η εικόνα των αδέσποτων ντροπιάζει το νησί μας και υποβιβάζει τον πολιτισμό του. Ο Δήμος μπορεί να διατηρεί ένα μικρό εκτροφείο, να δίνει με αντίτιμο ζώα με ταυτότητα σε δημότες και να ελέγχει την τύχη τους με πρόστιμα. Να κάνει μια καμπάνια για στείρωση των αδέσποτων και των οικόσιτων να τους κάνει ταυτότητες να τα στειρώσει και να τα εμβολιάσει. Ο Θεός των ανθρώπων είναι ο Θεός και ο Θεός των κατοικίδιων είναι ο άνθρωπος. Οι άνθρωποι σπανίζουν στην εποχή της παγκοσμιοποίησης αλλά στο νησί μας υπάρχουν ακόμη αρκετοί για να διασώσουν το Χιώτικο καλό όνομα.