Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από τον Αντώνη Σαμαρά και συνεπώς καθόλου δεν με εξέπληξε η ομιλία του στην Κύπρο. Ούτε τα όσα είπε ήταν έκπληξη, ούτε και το πώς τα είπε. Αν υπάρχει ένα μυστήριο είναι ως πού θα το φθάσει ο κ. Σαμαράς. Ως πού θα πάει την κόντρα με Μητσοτάκη. Μόνο αυτό.
Θέλω να πω, σιγά μην κατέβαινε στην Κύπρο ο πρώην πρωθυπουργός και έχανε την ευκαιρία να τα ρίξει στον Μητσοτάκη ότι ετοιμάζει στα μουλωχτά, απαράδεκτες και περίπου "μειοδοτικές λύσεις" στα λεγόμενα εθνικά θέματα- εθνικά θέματα λέγονται στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα, τα θέματα εξωτερικής πολιτικής- μαζί με εκείνη τη "μουσίτσα" τον Γεραπετρίτη. Τι σοι Σαμαράς θα ήταν αν δεν το έκανε;
Με προβλημάτισε φυσικά ότι δεν ήταν μαζί του ο Κώστας Καραμανλής, αλλά νομίζω ότι υπάρχει εξήγηση. Έχει εμφανιστεί πολλές φορές ο πρώην το τελευταίο διάστημα και ένιωσε μια εξάντληση. Μια ανάγκη να ξαποστάσει βρε αδελφέ. Άσε που μπορεί να διάβασε και το βιβλίο του Κοττάκη, για τους Αμερικανούς που τον έριξαν από την εξουσία λόγω των θαρραλέων ανοιγμάτων του στη Ρωσία και να τρόμαξε. Και αν είναι ακόμα θυμωμένοι αυτοί; Ας μην δίνει στόχο, ας μην προκαλεί, θα σκέφτηκε.
Μέχρι στιγμής δεν έχουν ξεκινήσει επισήμως οι εχθροπραξίες Σαμαρά και Μητσοτάκη. Ο δεύτερος υποκρίνεται ότι απαντά στους ακροδεξιούς, όταν μιλάει για τζάμπα πατριώτες που θα βάλουν πρώτοι την ουρά κάτω από τα σκέλη αν προκύψει κρίση, ο πρώτος υποκρίνεται ότι τον πιστεύει. Θα δούμε την συνέχεια.
Για μια φορά έχει δίκιο ίσως ο Βελόπουλος, αν και η ατάκα κρύβει και μια μπηχτή στον πρώην πρωθυπουργό που πολύ με στεναχώρησε: Αφού τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα και τόσο επικίνδυνα, γιατί δεν ρίχνει την κυβέρνηση να αποτρέψει το κακό που μας περιμένει, του είπε. Μην θέλοντας ίσως να προσβάλει τον κ. Σαμαρά, ο πρόεδρος της Λύσης απέφυγε να προσθέσει το πάλι. Γιατί δεν ρίχνει "πάλι" την κυβέρνηση ο Αντώνης Σαμαράς; Επέδειξε τακτ ο πρόεδρος και οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε. Αλλά το ερώτημα παραμένει.
Από μια άλλη άποψη ο Αντώνης Σαμαράς όμως έχει δίκιο. Αυτός ο Μητσοτάκης δεν μοιάζει με ηγέτη της Δεξιάς. Πώς να τον εμπιστευτεί; Είναι μετάλλαξη. Demek δεξιός. Μοιάζει περισσότερο του Σημίτη. Του Σημίτη, που μετά από μια 20ετία που τα προβλήματα έμεναν στο ράφι, μας εισήγαγε στην ιδέα ότι τα προβλήματα πρέπει να λύνονται, αλλιώς κακοφορμίζουν και οι λύσεις γίνονται ακόμα πιο δύσκολες και ακόμα πιο επώδυνες. Γι΄ αυτό είναι οι πολιτικοί, όχι για το χειροκρότημα.
Προϋπόθεση φυσικά είναι ο ρεαλισμός. Να ξέρεις πού βρίσκεσαι και πού πατάς. Να μην ονειροπολείς και να μην φαντασιώνεσαι. Να μην μπερδεύεις τον ίσκιο σου με το μπόι σου. Να μην πουλάς "τζάμπα πατριωτισμό" δηλαδή, που λέει και ο πρωθυπουργός, προς θεού όχι για τον Σαμαρά. Για τον Βελόπουλο ντέ.
Και κυρίως, κυρίως, να έχεις το θάρρος να αναλάβεις το πολιτικό κόστος. Όχι να σπρώχνεις πονηρά το πρόβλημα στον επόμενο.
Πάρτε για παράδειγμα το Κυπριακό, που πολύ ανησυχεί τον Αντώνη Σαμαρά και έχει δίκιο. Αφού απορρίψαμε πατριωτικά και υπερήφανα όλες τις δυνατές λύσεις που μας παρουσιάστηκαν από τον διεθνή παράγοντα, λύσεις που προέβλεπαν προφανώς οδυνηρούς συμβιβασμούς- απότοκους της ήττας μας στον πόλεμο του 1974, τα παρασκήνια του οποίου φωτίζει το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Αλέξη Παπαχελά στον Σκάι- τώρα Αθήνα και Λευκωσία αντιλαμβάνονται ότι η μόνη λύση που παρουσιάζεται στο τραπέζι είναι η διχοτόμηση. Λύση που έχει σιωπηρά αποδεχθεί και η δεινής κοινότητα. Και τρέχουν να σώσουν ό,τι μπορούν. Αν και είναι πολύ αργά, αν θέλετε την άποψή μου.
Προσωπικά διαφωνώ φυσικά με τη λύση της διχοτόμησης, και συμπαρίσταμαι ολοψύχως με τον Αντώνη Σαμαρά, που περιέγραψε με αδρές γραμμές τη λύση που προτείνει: "Θέλουμε την Κυπριακή Δημοκρατία αδιαίρετη και ενιαία. Χωρίς την παρουσία του Αττίλα! Με όλους τους πρόσφυγες στα σπίτια τους! Εξάλλου, το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ολόκληρο", είπε στην Κύπρο.
Τέλεια, αυτή είναι η λύση, μένει να μας πει και πώς θα γίνει αυτό. Να κρατήσουμε όλοι την αναπνοή μας έως ότου οι Τούρκοι φοβηθούν και υποχωρήσουν ατάκτως; Μια ιδέα ρίχνω, υποθέτω θα υπάρχουν και άλλες. Να στείλουμε πίσω την ταξιαρχία που απέσυρε η χούντα και να πούμε στη μαρμότα να το πάρει πάλι από την αρχή; Άλλη ιδέα; Κάτι θα σκεφτούμε βρε αδελφέ. Μην απελπίζεστε.
Μέχρι πάντως να μας έρθει η φαεινή ιδέα, ίσως θα άξιζε τον κόπο να μας πει και ο κ. Σαμαράς πώς θα γίνει αυτό. Πώς θα υποχρεώσουμε τους Τούρκους σε άτακτη υποχώρηση; Δεν μπορεί, κάτι θα ξέρει ο πρώην ΥΠΕΞ. Κάτι θα έχει σκεφτεί, κάτι θα έχει σχεδιάσει. Είμαστε όλο αυτιά.
Να προσθέσουμε και αυτό. Ο Αντώνης Σαμαράς φυσικά δεν είναι χαζός να μην γνωρίζει ότι όλα έχουν τελειώσει στο κυπριακό και υποκρινόμαστε ότι αναζητούμε λύση. Ότι καμία δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί να ανατρέψει την πραγματικότητα έτσι όπως έχει διαμορφωθεί επί του πεδίου εδώ και δεκαετίες. Άλλωστε αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αυτό θέλουν και οι Ελληνοκύπριοι…Μακριά και αγαπημένοι.
Τα ξέρει πολύ καλά όλα αυτά. Παριστάνει ότι υπάρχει άλλη λύση και λέει τα πατριωτικά που λέει με σκοπιμότητα. Θέλω να πω ότι όλα αυτά γίνονται γιατί ο Σαμαράς αντιλαμβάνεται ότι ο Μητσοτάκης όντως φιλοδοξεί να επιδιώξει λύσεις στο Αιγαίο- όσο και αν η προοπτική είναι ακόμα μακριά και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα υπάρξει έστω και προκαταρκτική συμφωνία για το πώς θα επιδιωχθεί η συμφωνία- και τοποθετείται και ετοιμάζεται για τη σύγκρουση. Μια γεύση των δυσκολιών που μας περιμένουν.