Όταν πας στο σούπερ μάρκετ, κυρίως, την διαπιστώνεις σε όλο το μεγαλείο της. Ποια; Μα ποια άλλη από την ακρίβεια, για την οποία μάλιστα ο πρωθυπουργός δεν είπε τίποτα στην έκθεση Θεσσαλονίκης. Τι γίνεται σε άλλους κλάδους, υπόδησης και ένδυσης, δεν ξέρω γιατί την περνάμε με αυτά που έχουμε. Βλέπετε πρέπει να ξεραίνουμε το σκατό μας για να τα βγάζουμε πέρα τον μήνα. Και πας, που λέτε, στο σούπερ μάρκετ και τι βλέπεις; Τις ραγδαίες ανοδικές τιμές και σε πιάνει η καρδιά σου. Τι μπορείς να κάνεις όμως; Να ξαναβάλεις το καρότσι στη θέση του και να αποχωρήσεις; Γίνεται κάτι τέτοιο; Δεν γίνεται, αφού η κοιλιά θα αρχίσει να γουργουρίζει και να διαμαρτύρεται…
Η ακρίβεια είναι πρώτο και πιο έντονο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε οι έλληνες πολίτες, καθώς έχουν μπει ήδη στον τρίτο χρόνο που συνεχίζει να ροκανίζει τα εισοδήματα και να κάνει την επιβίωση, ειδικά των ασθενέστερων, έναν πραγματικό Γολγοθά.
Ακούμε πολλά για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, βρίσκεται συχνά στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, μας παρουσιάζονται νούμερα και στοιχεία, αλλά το βέβαιο είναι ότι η επίπονη διαδικασία «πώς βγάζω τον μήνα» δεν βασίζεται σε στατιστικές, διαγράμματα και εξελόχαρτα.
Να συμφωνήσουμε ως γενική παρατήρηση ότι η ακρίβεια δεν είναι φυσικό φαινόμενο; Δεν είναι καταιγίδα, δεν είναι τυφώνας, δεν είναι σεισμός, δεν είναι έργο κάποιου Θεού ή κάποιου διαβόλου. Τα αίτιά της είναι κατά κανόνα ανθρωπογενή. Ειδικότερα δε μία επίμονη ακρίβεια που κάνει κάποιους πλουσιότερους, ενώ φτωχοποιεί τους περισσότερους δεν θα πρέπει να είναι ανεκτή από καμία κυβέρνηση και φυσικά από καμία κοινωνία.
Οι πολιτικοί, όποιας «σχολής», θα πρέπει να βρουν τον τρόπο –γι' αυτό εκλέγονται- να σταματήσουν αυτήν την οικονομική αφαίμαξη των φτωχότερων. Ακόμα και αν χρειαστεί να επέμβουν στην αγορά, ακόμα και αν χρειαστεί να επιδοτήσουν (όσο και αν έχει αποκτήσει αρνητικό πρόσημο η λέξη «επίδομα»), ακόμα και αν χρειαστεί να μηδενίσουν φόρους, ακόμα και αν χρειαστεί να συγκρουστούν.
Γιατί το τέρας που λέγεται ακρίβεια δεν το ταΐζει αυτός που καθημερινά βλέπει τα δόντια του μπροστά του.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
