[Από τις καμπούσικες ιστορίες της πεζούλας – του Γιάννη Παϊδούση]
Τούτες τις μέρες πάντα θυμάμαι το χριστουγεννιάτικο δέντρο των παιδικών μου χρόνων. Ένα κλαδί δάφνης που έδινε μια θεϊκή ευωδιά σε όλο το σπίτι μερικά κυπαρισσόμηλα και κουκουνάρες, ντυμένα με αλουμινόχαρτο, από τα πακέτα τσιγάρων, που τα κρεμούσαμε στα κλαδιά, μπόλικο βαμβάκι για χιόνι και μικρά πολύχρωμα μπαλονάκια. Λαμπάκια δεν είχαμε, άλλωστε δεν είχαμε ρεύμα.
Φέτος είπα να σας το ξαναθυμίσω μήπως το δείτε σαν λύση για την οικονομική στενότητα και οικονομία στο ρεύμα. Ας το δουν οι Καμπούσοι που ζούμε στη φύση αλλά και όλοι οι Χιώτες είναι καιρός να αφήσουμε την ψευτοκουλτούρα
με τα πολύχρωμα λαμπιόνια και τα πλαστικά δέντρα.
Πιστεύω δεν είναι δύσκολο να βρεθεί ένα κλαδί δάφνης και μερικές κουκουνάρες, ακόμα και ένα κλαδί κουμαριάς, που τέτοια εποχή είναι στολισμένο με τα κούμαρα. Θα πρωτοτυπήσουμε και θα μοσχομυρίσει το σπίτι.
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!