Ο μήνας Σεπτέμβρης είναι μήνας… αιμοδοσιών, διότι είναι μετά το καλοκαίρι (νεκρή εποχή για αιμοδοσία) και βέβαια ο φετινός Σεπτέμβρης είναι μετά από τις πολλές προφυλάξεις και αναβολές λόγω κορωνοϊού.
Έτσι λοιπόν βρέθηκα να ενδιαφέρομαι για δύο αιμοδοσίες: του Αγίου Αθανασίου Πολυδρόσου Αττικής που είμαι ενορίτης, και του «Δροκομαϊτείου» Θεραπευτηρίου στο Δ.Σ. του οποίου συμμετέχω επί 43 χρόνια. Και η μία και η άλλη, ευτυχώς, πήγαν καλά, είχαν δηλαδή αρκετή προσέλευση! «Ψυχή» στην πρώτη αιμοδοσία είναι ο Πατήρ Εμμανουήλ Δουνδουλάκης, στη δε δεύτερη («Δρομοκαϊτείου») οι αρμόδιοι υπάλληλοι! Εύγε σε αμφότερες τις ομάδες!
Αφορμή να γράψω αυτό το κείμενο λοιπόν, είναι το γεγονός ότι την αιμοληψία στο «Δρομοκαΐτειο» την έκανε συνεργείο από το «Λαϊκό» Νοσοκομείο, στο οποίο «Λαϊκό» υπηρέτησα επί 12 συναπτά έτη, με εκλεκτούς προϊσταμένους (δασκάλους) όπως ήταν ο Νικόλαος Χρηστέας, ο Σπυρίδων Διαμαντής, ο Γρηγόριος Σκαλκέας, και ο αγαπημένος μου δάσκαλος και πνευματικός μου πατέρας Παναγιώτης Μπάλας, ο οποίος ήλθε στη Χίο και… με πάντρεψε. Σ’αυτούς λοιπόν αφιερώνω αυτό το κείμενο!... (με τον κ. Μπάλα μίλησα προ 5λέπτου και μου είπε ότι είναι πολύ καλά παρά τα 90+ χρόνια του!...).
Όταν υπηρετούσα στο «Λαϊκό» Νοσοκομείο, έγραφε στην προμετωπίδα του σε παρένθεση: «πρώην Βασιλεύς Παύλος». Βέβαια δεν γνωρίζω πώς και γιατί… μετονομάσθηκε, αυτά θα τα μάθετε αν ρωτήσετε τους… πολιτικούς, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας (η διχόνοια κι ο εμφύλιος σπαραγμός).
Επανέρχομαι λοιπόν στα της αιμοδοσίας. Αίμα χρειαζόμαστε σπανίως (κατά τις εγχειρήσεις κυρίως), ή κατά τακτά χρονικά διαστήματα όταν τα νοσήματα που πάσχομε το απαιτούν, π.χ. η Μεσογειακή Αναιμία, η οποία δυστυχώς στην Ελλάδα μας, δεν είναι τόσο σπάνια!...
Αγαπητοί Αναγνώστες, αίμα στα χειρουργεία μας (Κρατικά Νοσοκομεία ή/και Ιδιωτικές Κλινικές) χρειαζόμαστε καθημερινά κυρίως λόγω των τροχαίων ατυχημάτων! Είναι απαράδεκτο να ακούγονται εκκλήσεις στα ΜΜΕ, ευτυχώς όχι πολύ συχνά, για να ευρεθούν αιμοδότες να δώσουν λίγο από το αίμα τους, όταν (κατά μέσον όρο) το σώμα μας διαθέτει 5 λίτρα αίματος, η δε αντικατάσταση του ολίγου αίματος που θα χάσουμε, είναι θέμα ολίγων ημερών!...
Ξαναγυρίζοντας στο «Λαϊκό» θυμάμαι ότι στο Κέντρο Αιμοδοσίας του, υπηρετούσαν 3 (τρεις) κυρίες. Η Τιτίκα Μανδαλάκη, η Αικατερίνη Παναγιωτοπούλου και η (;) Λοΐζου! Και οι τρεις ήσαν θαυμάσιες και πλήρως συνεργάσιμες (δεν γνωρίζω αν ζουν), τη δε αιμοδοσία – τότε – την είχε οργανώσει Χιώτης γιατρός, που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει το όνομα και παρακαλώ όποιος γνωρίζει κάτι γι’αυτό το θέμα να με ενημερώσει!
Ευτυχώς με την αιμοδοσία ασχολείται πάρα πολύς κόσμος, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει ακόμα σήμερα αρκετή ευαισθησία στην κοινωνία! Τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα προβάλλεται στα ΜΜΕ κάθε θετικό ή και αρνητικό γεγονός που έχει σχέση με την αιμοδοσία. Ακόμα και εικόνες που περνούν… «απαρατήρητες» σε εμάς τους πλέον ειδικούς, κάνουν κάποια εντύπωση. Π.χ. δύο ημέρες πριν αποβιώσει η Βασίλισσα Ελισάβετ, δέχθηκε και χαιρέτησε τη (νέα) Πρωθυπουργό της Αγγλίας κ. Τρας. Το μάτι μας, εμάς των πλέον ειδικών, εντόπισε… αιμάτωμα στη ραχιαία επιφάνεια της δεξιάς της χειρός, καθώς φαινόταν από τη χειραψία μεταξύ των δύο γυναικών!... Δύο ημέρες αργότερα η Ελισάβετ κατέληξε!...
Αγαπητοί Αναγνώστες, ένα ή δύο 24ωρα πριν, έγραψα άρθρο περί θανάτου και ευθανασίας ως λύση ανιάτου νοσήματος ή αφορήτου πόνου. Αντίθετα, το να δίνει το αίμα του κανένας για να βοηθήσει το συνάνθρωπό του, για ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙ ΖΩΗ, κάνει και τον ίδιο να νιώθει όμορφα, να νιώθει άνθρωπος. Δώστε αίμα λοιπόν, ΔΩΣΤΕ ΖΩΗ!
Με την ευχή μου, Αναστ. Ι. Τριπολίτης (ένας παλιός αιμοδότης)
Υ.Γ.: Στο Χιακό Τύπο, «Χιώτικη Διαφάνεια» της 21/7/2022 που μου ήλθε τελευταία στιγμή (είχε παραπέσει) και στη στήλη του εκλεκτού συμπατριώτη μας κ. Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου, «Σχολιάζοντας την Τοπική Επικαιρότητα» (Νο 72, 15/7/2022), διαβάζω "για την κυκλοφορία μιας ξεχωριστής έκδοσης για τους μικρούς μαθητές – τα παιδιά μας –, αναφορικά με τη σημασία, την αξία και τη σπουδαιότητα της δωρεάς αίματος, από τη συμπολίτισσά μας ιατρό κ. Δέσποινα Ανταράκη. Το βιβλίο φέρει τον τίτλο «Η Δώρα και το Δώρο της Αιμοδοσίας»". Διακόπτοντας την αντιγραφή, υπόσχομαι να το προμηθευτώ, διότι έχω κι εγώ εγγονάκια. Νομίζω ότι δεν πρέπει να λείψει από κανένα σπίτι!...