Έ, καλά τώρα, όποιος διαβάσει αυτόν τον προβληματισμό μας λυπούμαι, αλλά θα παιδευτεί πολύ να βρει την κομματική πινακίδα που θα μας κρεμάσει για να ικανοποιήσει την εριστική του διάθεση.
Προβληματιζόμαστε λοιπόν για την λήψη ή μη της δανειακής δόσης μας που είναι ζήτημα ζωής και θανάτου όπως υποστηρίζουν μερικοί για την επιβίωση της ατομικής και εθνικής μας οντότητας. Αμείλικτα βάζουν τα ερωτήματα: Πως θα πληρώσουμε το ομόλογο που λήγει προσεχώς; Πως τους μισθούς και τις συντάξεις, πως τα σχολεία και τα φάρμακα και τα λοιπά αν δεν πάρουμε την δόση μας; Πρώτα θα φάμε τα ζώα, τα πρόβατα, τα βόδια, τις γάτες και τους σκύλους και μετά θα τρώμε τα κεφάλια μας.
Διαπραγματευόμαστε λοιπόν αλλά για να πάρουμε την δόση μας να αποφύγουμε την κόλαση πρέπει με το συμπάθιο να…. ‘’τα κατεβάσουμε’’ γιατί από την φύση του ο δανειστής πατρίδα δεν έχει και θρησκεία, ούτε πόνο ούτε δάκρυ έχει παρά μόνο την κονόμα λατρεύει αντί για το Θεό. Με την ομολογία ότι πάση θυσία επιθυμούμε να παραμείνουμε στο ευρώ, χάνουμε την διαπραγματευτική μας δύναμη και γινόμαστε αποδέκτες απάνθρωπων όρων για την καθολική ικανοποίηση της αχόρταγης διάθεσης των δανειστών. Τότε εμείς αποδεχόμενοι μέτρα υφεσιακά ισοπεδωνόμαστε οικονομικά και ηθικά με ότι αυτό συνεπάγεται για την ατομική μας επιβίωση και την ασφάλιση της ύφαλης και υπόγειας εθνικής περιουσίας και της εθνικής μας οντότητας και όχι μόνο.
Συμπερασματικά λοιπόν το να πάρουμε ή όχι την δόση μας σημαίνει μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα. Λόγω της απώλειας της ζωής χιλιάδων ανθρώπων κάθε σκοπιμότητα και κατά μείζονα λόγο τοκογλυφία είναι ειδεχθής παράνομη και κατοχική, όμως ‘’η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς’’. Γι’ αυτό πάνω στην τόλμη βάσιζαν ανέκαθεν οι πρόγονοι μας τα ‘’ΟΧΙ’’ τους και όχι στην λογική και έτσι έγινε με το ‘’ΟΧΙ’’ του 1940 και έτσι η χώρα απέφυγε τα χειρότερα. Εν τούτοις στην περίπτωση αυτή της εσαεί φτωχοποίησης και δουλείας που θα επιτευχθεί αν δειλιάσουμε την επόμενη τετραετία, υπάρχει και η λογική. Είναι η λογική που λέει ότι διακαώς ενδιαφέρονται οι Αμερικανοί για τους υδρογονάνθρακες της Αν. Μεσογείου που δεν εμπιστεύονται τις πηγές του Ισλάμ, είναι και οι Κινέζοι που θέλουν εμπορευματικές βάσεις διακίνησης στη χώρα μας και είναι μια τρίχα της κεφαλής τους δάνειο 30 δις ευρώ. Ας συνυπολογίσουμε και το ότι κάθε λύση για λόγους σκοπιμότητας αναφαίνεται στην ώρα της, ας κάνουν τον σταυρό τους οι Έλληνες και ας αποφασίσουν ότι τους φωτίσει ο Θεός.