Δυστυχώς κάποιοι εξακολουθούν να μας οδηγούν στο δρόμο της βαρβαρότητας, εμπαίζοντάς μας και υποθάλποντας μορφές τυραννίας από την οποία μόνο μια ηρωική έξοδος μπορεί να μας σώσει και να μας γιατρέψει τα ερείπια του εξωτερικού (της κοινωνίας μας) αλλά και του εσωτερικού μας κόσμου που παραμένουν και μας συνθλίβουν στην κόλαση του ψεύδους.
Γιατί, πάνω που νομίσαμε ή και πιστέψαμε πως κατακτήσαμε το όνειρο της προόδου, άρχισε να στεγνώνει η ψυχή μας σε…φωτεινές ώρες πικρής μοναξιάς και απογοήτευσης. Γιατί δυστυχώς, φαίνεται, δεν μπορούμε πια να σχεδιάσουμε τη ζωή μας∙ μια και ότι κατακτήσαμε με κόπους και θυσίες μάς το παίρνουν πίσω κάποιοι υπάκουοι εκτελεστές ευρωπαίων εντολέων∙ οι οποίοι έχουν ως μοναδικό στόχο να διαχειριστούν τον ευρωσκεπτικισμό (!) δηλαδή ουσιαστικά να ενισχύσουν τις ευρωπαϊκές αλυσίδες ακόμα και της πνευματικής μας σκλαβιάς (κυρίως αυτής) καθιστώντας μας όλους δυστυχείς στο όνομα της προόδου και του εκσυγχρονισμού!
Δεν γνωρίζω αν αυτό που ζούμε, λέγεται κράτος δικαίου και πολιτισμένου. Σίγουρα όμως κράτος* δεν λέγεται∙ μια και η επιβολή του στηρίζεται στην εφαρμογή οθνείων νόμων και εντολών. Είναι όμως βέβαιο επί πλέον, πως αυτό που λέμε επίπεδο ζωής αλλά και πολιτισμό, βρίσκεται σε ανησυχητική πτώση. Αφού ουσιαστικά μάς έχουν στερήσει από το φως των αξιών και με στόχο την υλική ευημερία (διάβαζε φτωχοποίηση), μας κρατούν αλυσοδεμένους στη μίζερη πραγματικότητα μιας σκόπιμης και ψεύτικης πολιτικής πρακτικής και πνευματικής στείρωσης που σχετίζεται με την υπακοή σε πολιτικές σκοπιμότητες που δεν έχουν σχέση ούτε και με την ιδιοπροσωπία μας ως Ελλήνων πολιτών.
Θα ήθελα να πιστέψω ή έστω να υποθέσω πως αυτά που μας συμβαίνουν σήμερα δεν είναι έργο πολιτικών σκοπιμοτήτων και ιδιοτελών επιδιώξεων. Όμως, όχι μόνο τα πεπραγμένα αλλά και η συνεχιζόμενη πολιτική πρακτική οδηγούν σ’ ένα και μοναδικό συμπέρασμα. Ότι δηλ. οι πολιτικοί μας λειτουργούν με μοναδικό κριτήριο τη σκοπιμότητα η οποία σχετίζεται άμεσα με το προσωπικό τους όφελος καθώς και την αγωνία** μήπως οι…Ευρωπαίοι τούς ή μάς χαρακτηρίσουν αντιευρωπαϊστές! Και αυτό για έναν και μόνο λόγο…ότι η πολιτική τους χωρίζεται της δικαιοσύνης της ηθικής και άλλων πραγματικών αξιών.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε έναν ακόμα σοφό λόγο της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας προς τους άρχοντες: «τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι∙ πρώτον μεν ότι ανθρώπων άρχει, δεύτερον ότι νόμους άρχει, τρίτον ότι ουκ αεί άρχει».
Αν κάποιοι δεν το γνωρίζουν, ίσως θα ’πρεπε έστω και τώρα να το μάθουν.
Γιατί η ηθικοποίηση*** προϋποθέτει να μην αντιμετωπίζουμε τη ζωή με κριτήρια πολιτικής σκοπιμότητας, αλλά πραγματικών προτεραιοτήτων που έχουν σχέση όχι μόνο με το ζην, αλλά κυρίως με το ευ ζην το οποίο ίσως παραμείνει για πάντα ζητούμενο σ’ έναν κόσμο ανέραστο**** και προβληματικό.
Αναγκαίες διευκρινιστικές προσθήκες
*από το ρ. κρατώ δηλ. κατέχω, έχω δύναμη εξουσία και κύρος∙ εν τέλει μεριμνώ, φροντίζω για τη ζωή των πολιτών.
**η λέξη «αγωνία» περνώντας από το ρ. άγω = συναθροίζω, αλλά και τον «αγώνα» ως άθλημα, τελικά κατέληξε να σημαίνει κάθε είδους ψυχική ένταση. H «αγωνία» όμως συμπεριλαμβάνεται στα ψυχικά πάθη (βλ. Αριστοτέλους Περί πνεύματος 4 . 6). «εν τοις της ψυχής φόβοις ελπίσιν, αγωνίαις». Έτσι με την έννοια αυτή πέρασε σε όλες τις γλώσσες: στα Αγγλικά ως agony, στα Γαλλικά ως agonie …
***Η λέξη «ηθικοποίηση» σχετίζεται με την έννοια, ότι αυτή ποιεί ήθος∙ δηλ. δημιουργεί κανόνες συμπεριφοράς στον άνθρωπο διαμορφώνοντάς του ενάρετο χαρακτήρα.
Ο χαρακτηρισμός αυτός βέβαια δεν απέχει και από την έλλογη ηθική της εκκλησίας.
****Η λέξη «ανέραστος» προέρχεται από το ρ. εράω-ω = αγαπώ υπερβολικά, έχω σφοδρή ερωτική επιθυμία. Ανέραστος (α στεριτ. + εραστός [αγαπητός]). Το πρόβλημα όμως υποθέτω πως υπάρχει στην εξέραση δηλ. στο… ξέρασμα του έρωτος∙ στην ουσία στο αντικείμενο του πόθου μου (ρ. εξ-εράω).
Όμως η σχέση του εξεράω με το ρ. εμώ δηλ. ξερνώ, αναφέρεται στην οργανική λειτουργία και στην αποβολή εκείνου που καταναλώσαμε (π.χ τροφής) πρβλ. έμεσις και έμετος.
Το θέμα εξ αντικειμένου είναι πλούσιο και μεγάλο που θα χρειαστεί ιδιαίτερη και μεγαλύτερη έρευνα για την… ερωτική σχέση των δύο αυτών λέξεων.