"Καληνύχτα από τον Ατλαντικό" της έγραψε στο messenger πολύ αργά το βράδυ. Όλες οι ταινίες από πλοία που διασχίζουν τον Ωκεανό, πέρασαν από μπροστά της. Τι να ‘κανε τούτη δα την ώρα;
Μεταμόρφωσε, σαν στα παραμύθια, με το μαγικό ραβδί, το ασφαλές κρεββάτι της σε ποντοπόρο καράβι για να ταξιδεύει μαζί του, στο πλάι του, να τον προφτάσει να του δώσει την ευχή της. Όπως κάνουν χιλιάδες Μάννες που παίρνουν το ίδιο μήνυμα, στα 4 σημεία του ορίζοντα. Έκλεισε τα μάτια και άκουγε τον αέρα να λυσσομανά. Λένε πως έχει μεγάλη δύναμη η ευχή της Μάννας...
Φαντάστηκε τα κύματα να ορθώνονται στο ύψος του σπιτιού τους και παρακάλεσε ένα άσπρο περιστέρι να φορτώσει στις φτερούγες του, όλες τις ευχές, τις προσευχές... "Καληνύχτα στον Ατλαντικό γιε μου". Επί δύο! Γιατί τα δύο πλοία, τα δύο παιδιά της, διασχίζουν τον Ατλαντικό ταυτόχρονα. Ο γητευτής των κυμάτων, ο Ποσειδών, την άκουσε, όπως και τις άλλες Γυναίκες που πήραν το ίδιο ακριβώς μήνυμα στο τηλέφωνο, σε ένα ακούνητο, στεγνό κρεββάτι...
Έτσι έκλεισε τα μάτια της. Βρεγμένα. Μπορεί από τον Ατλαντικό που τούτη τη νύχτα βρυχάται, μπορεί αλμυρές σταγόνες θυμίαμα για όλο το πλήρωμα... Έκαμε να κοιμηθεί αλλά το μόνο δωμάτιο που είχε φως στο σπίτι, ήταν το δικό της. Τα άλλα αδειανά και σκοτεινά!
Άγρυπνοι φρουροί σε στεριά και θάλασσα, τα αστέρια...
"Καληνύχτα από τη Χίο στον Ατλαντικό "απάντησε"... Όλο λέει ότι χρειάζεται έναν σχολικό χάρτη, η γεωγραφία δεν ήταν και το μάθημα, που αρίστευε, και όλο άφηνε για αργότερα... Πιο καλά να φαντάζεται πάρα να ξέρει...
Ύστερα ένα άλλο μήνυμα ήρθε από μια άλλη Γυναίκα, πηγή Αγάπης, όπως αμέτρητες Γυναίκες στη Γη...
"Κοιμήσου εσύ, θα ξαγρυπνήσω εγώ τούτη τη δύσκολη νύχτα"...
Πόσες άλλες, σε τόσες χώρες ξαγρυπνούσαν απόψε μαζί;...
Ένωσαν τα χέρια, τις καρδιές και έγιναν μια ασπίδα στο πλοίο, όμοια με της θεάς Αθηνάς που συνόδευε, προστάτευε τον Οδυσσέα, στο γυρισμό στην Ιθάκη...
Τι αστείο, δεκαετίες πίσω νόμιζε, όταν ήταν μικρά, ότι το πιο δύσκολο ήταν το απότομο ξύπνημα όταν τους έπεφτε η πιπίλα μέσα στα ξημερώματα...
Της το ‘λεγε η αείμνηστη γιαγιά Ελένη, "μικρά παιδιά μικροί καημοί, μεγάλα παιδιά μεγάλοι καημοί".
Έτσι καμώθηκε πως έκλεισε τα μάτια και ότι έβλεπε τον Ωκεανό, υπακούοντας στο θεό Ποσειδώνα, ειρηνεμένο με τα πιο μαγικά χρώματα του κόσμου...
Τώρα, ήταν η ώρα να ξαποστάσουν οι Γυναίκες που ξαγρυπνούν με τη σκέψη στους ξενιτεμένους στα πέρατα των ωκεανών...
Το ήρεμο κύμα που χαϊδεύει ρυθμικά την παραλία, σαν νανούρισμα... Όπως εκείνο που τους τραγουδούσε όταν ήταν μικρά στην κούνια...
"θα κεντήσω πάνω στου αλόγου σου τη σέλλα, με διαμαντόπετρες σωρό, του φεγγαριού το πήγαιν’ έλα...". Τώρα, ποιος κοίμισε ποιον;
"ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΑΤΛΑΝΤΙΚΕ!"
"ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΣΕ ΣΤΕΡΙΕΣ και ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΕΣ"...
Ευγενία Κώττη