Ο καβγάς για το πάπλωμα, γνωστή ιστορία αλλά επίκαιρη μετά την αθώωση του πατέρα Αντωνίου.
Θα την γράψω για να την θυμηθούν οι παλιοί και να την μάθουν οι νέοι.
Αγόρασε ο Χότζας καινούργιο πάπλωμα που το ‘βαλαν στο μάτι οι μάγκες της γειτονιάς.
Μαζευτήκαν ένα κρύο βράδυ κάτω από την κρεβατοκάμαρα του Χότζα και άρχισαν τον καβγά.
Ακούει ο Χότζας, αλλά πολύ κρύο, πώς να πάει να τους χωρίσει, τυλίγεται με το πάπλωμα και βγαίνει.
Αυτό ήθελαν, σταματούν τον καβγά αρπάζουν το πάπλωμα και φεύγουν.
«Γιατί ήταν ο καβγάς;», ρωτά τον Χότζα η γυναίκα του.
«Γυναίκα, ο καβγάς ήταν για το πάπλωμα.»
Έτσι και οι τόνοι λάσπης που έριξαν στον παπά Αντώνη, ήταν για να πάρουν την περιουσία της Κιβωτού του Κόσμου.
Δεν με νοιάζει πόσοι την έφαγαν, στο λαιμό να τους κάτσει, που έλεγε μια γιαγιά.
Εγώ θα ήθελα να μάθω πού πήγαν τα παιδιά που είχαν βρει περίθαλψη από τον παπά Αντώνη, αν έμαθα σωστά σήμερα μόνο 8 παιδιά βρίσκονται στα απομεινάρια της δομής της Χίου.
Ντροπή στην «πολιτισμένη κοινωνία μας».