Όσες φορές και αν πούμε λόγια θαυμασμού για τη δουλειά που γίνεται στο Μουσικό Σχολείο της Χίου δεν θα ειναι αρκετά.
Σε ένα ταξείδι στον κύκλο του χρόνου που δεν θέλαμε να τελειώσει ποτέ και μιας ζωής χρωματισμένης με τα χρώματα της λαϊκής μας παράδοσης, όπως ο πίνακας του Τσαρούχη που κοσμούσε την πρώτη σελίδα του προγράμματος , μας έσυραν μακρυά και έξω από την άχρονη, άχρωμη και άοσμη καθημερινότητα της ζωής .
Τα παιδιά με τις αγγελικές φωνούλες και την σοφή επιλογή τραγουδιών και εικόνων από σλάιντ, ( σίγουρα και με τη βοήθεια των καθηγητών τους), μας βοήθησαν να πιάσουμε την άκρη της χαμένης μας συνέχειας .. Της συνέχειας που απολέσαμε ανάμεσα στις πλαστικές εκλάμψεις που “διακοσμούν” τις κραυγαλέες βιτρίνες της ζωής μας.
Γιατί σίγουρα ο καθένας μας έχει μια συνέχεια μέσα του. Τη συνέχεια της οικογενειακής αλά και τοπικής παράδοσης . Και αυτή η συνέχεια που κουβαλάει ο καθένας μας μέσα του , δεν μπορεί να αγνοηθεί χωρίς τίμημα. Όπως ακριβώς πληρώνεται κάθε πράξη που αγνοεί την πραγματικότητα του παρόντος. Γιατί η παράδοση έχει σχέση με τη μνήμη. Και η μνήμη ειναι πρώτα από όλα παρόν και μετα παρελθόν..
Όσο αγνοούμε λοιπόν την πραγματικότητα της παράδοσης που έχουμε μέσα μας , τόσο η ζωή θα μας εκδικείται.. (διάβαζα πρόσφατα ενα άρθρο ψυχίατρου που ερμηνεύει το φαινόμενο της μελαγχολίας των εορτών!!)
Απέναντι, λοιπόν, στην ωμή πραγματικότητα της Ζωής , πρέπει να έχει κάνεις μια πανοπλία., με πολλά στρώματα . Έτσι που να μπορεί κάθε φορά μερικά από τα στρώματα αυτά , να τα βάζει ανάμεσα σε εκείνον και στην ζωή , για να μπορέσει να ζήσει , να προστατευτεί, να διασωθεί.
Αυτή την πολύτιμη για τη Ζωή πανοπλία , που ειναι απαραίτητη όπως ακριβώς και η μόρφωσή , χτίζουν οι καθηγητές του μουσικού σχολείου για τα παιδιά. Και την αξία αυτής της πανοπλίας θέλησαν να μας υπενθυμίσουν οι μαθητές της Α και Β τάξης του Μουσικού Γυμνασίου Χίου. χθες 20 Δεκεμβρίου 2019.
Ευχαριστούμε πολύ τόσο τους μαθητές όσο και τους καθηγητές αλλά και τον υποδειγματικό Σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του Μουσικού σχολείου Χίου για το εορταστικό δώρο που μας χάρισαν.
Υ.Γ Σκέφτομαι τώρα ότι ίσως μερικοί φίλοι θα σκεφτούν “καλά όλα αυτά για την παράδοση, αλλά δεν είπες τίποτα για τα δρώμενα της εκδήλωσης”.
Και θα ήθελα να απαντήσω, πως αυτά ΔΕΝ ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΙ . Τα ζει κανείς και τα αισθάνεται. Το μόνο που μπορώ να φωνάξω και μάλιστα όσο πιο δυνατά μπορώ, είναι : ΜΗΝ ΧΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ .
Έτσι θα γίνει πραγματικότητα η ευχή του Διευθυντή του Μ. Σχολείου κ. Τ. Κουτσοδόντη “ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΕ ΓΗΠΕΔΟ”